ODAMIZ DÜN OLDUĞU GİBİ BUGÜNDE ÜYELERİMİZLE AYAKTA!

Biraz kendinizden bahseder misiniz?

27 Mart 1936’da İstanbul Kumkapı’da doğdum. Bütün öğrenimimi İstanbul’da tamamladım. 1954’te İstanbul Teknik Üniversitesi Makina Mühendisliği Fakültesi’ne girdim, 1959’da mezun oldum. Okulu bitirir bitirmez diploma çalışmamı yaptığım Sıkıştırılmış Gazlar ve Buhar Makinaları Kürsüsü’ne asistan olarak girdim. Üniversite öğrenimi ve askerlik sonrasında Karabük Demir Çelik Kok Fabrikası’ında, genişletme projesinde montaj mühendisi olarak çalışmaya başladım. Bir sürü orada çalıştıktan sonra aldığım çağrı üzerine İstanbul’da Shell şirketine petrol ürünleri uygulamaları ile ilgili danışmanlık yapmak üzere göreve başladım. Shell’den sonra bir 1 yıl kadar Ünitherm firmasında fuel-oil endüstriyel tatbikatı konusunda çalışmamı tahkiben 1966’da Aygaz’da teknik danışman olarak çalışmaya başladım. Bu şirkette de likit petrol gazın evsel, ticari, endüstriyel uygulamaları alanında 11 yıl görev yaptım. 1977 yılından iribaren Çimtaş şirketinde endüstriyel tesislerin kurulması alanında genel müdür yardımcısı olarak 11 yıl çalışma yürüttüm. Son olarak ise Enerji Projeleri Koorinatörü olarak 6 yıl çalıştım. Evliyim 2 oğlum ve 5 torunum var. 

Oda ile ilk temasınız ne zaman ve nasıl gerçekleşti?

O dönemdeki yasal statü açısından makina mühendislerinin Oda’ya kayıt olması gerekiyordu. 1960 yılında Ankara’da yedek subaylık okulundayken Oda merkezimize üyelik başvurusunda bulundum. 12 Eylül 1980’de Kenan Evren Askeri Darbesiyle meslek odalarına üye olma zorunluluğu ortadan kaldırıldı. Bu odalarımızın birer kaybıdır. Oda’ya kayıtlı olmayan meslektaşlarımızın takibi ve haklarını korumak maalesef mümkün değil. Bizim bu hakkı tekrar kazanmamız gerekir.

Oda’daki görev ve süreçleriniz hakkına bilgi verebilir misiniz?

1968 yılı başlarında İstanbul Şubesi’nin kurulmasıyla ilgili girişimci arkadaşlarımız çalışmalar yürütüyordu. Aslında Oda’da yönetici olmak gibi bir niyetim yoktu, fakat Şube’nin genel kurulu olduğunda ben ikinci en yüksek oyu alarak MMO İstanbul Şubesi’nin ilk sekreter üyesi oldum. Karşı taraftan aday arkadaşlar ve ben dahil çok şaşırdık. Şubemizin ilk Yönetim Kurulu Başkanı en çok oyu alan benimde İTÜ’den hocam Prof. Dr. Selahattin Anık oldu. Yönetim Kurulu Çalışmalarında ben hep engellemelerle karşılaştım; çünkü benim görüşüm sol ağırlıklı bir görüştü, bu nedenle de hep yalnızlık çektim ve sekreterlik görevimden 3 ay sonra istifa ettim. 1970’li yılların ortalarına kadar Oda ile ilgilenemedim. Bu dönemin ortalarında, Oda’ya düşünce birliğinde olduğum arkadaşlar geldi ve ben de 4 yıl Yönetim Kurulu Üyeliğini sürdüm. 1977’den 2000’li yıllara kadar Oda ile çok temasım olmadı. 2000 yılında genel kurula katıldım ve enerji komisyonunda gönüllü olarak görev aldım. 

İlk Yönetim Kurulu Sekreter Üyesi olarak Şube’yi nasıl kurdunuz? Nelere dikkat ettiniz?

MMO İstanbul Şubesi’nin daha ilk dönemi olduğu için 1. Dönem’de fazla bir çalışma olmadı. Çünkü o zamanki dönemde mühendis sayısı azdı. Personelimiz yaklaşık 15 kişiydi, yönetimde de 5 kişi vardı. Yerimiz Ankara Han’daydı. Araç tadilat projeleri, ısı projeleri ve tesisat projelerini inceliyorduk. LPG tesislerinin standartları bile yoktu. Ben Aygaz’dayken ABD’nin ilgili standartlarını tercüme ettik, Türk Standartları’na verdik. Daha sonra bunların hepsini kurumsallaştırdılar. 

Birinci Dönem’den unutamadığınız iyi ya da kötü bir anınız var mı?

Daha önce de söylediğim gibi İstanbul Şubesi’nin ilk döneminde yalnızca üç ay yöneticilik yaptım. Her zaman fikir ayrılıkları yaşadık ve bunun temel kaynağı dünya görüşlerimizin farklılığıydı. Bu yüzden düşüncelerimizle bağdaşmamız mümkün değildi. Biraz da duygusal bir insan olduğum için çok üzüntü çektiğim günler oldu. Oda çalışmaları gönüllü çalışmalardır. 1968’de Ankara’da Merkez Genel Kurulu’nda yaptığım ateşli konuşmayı hiç unutmam, çok heyecanlanmıştım ve o zamanki mevcut yönetime ağır eleştirilerde bulunmuştum. 

14 Ocak’ta 33. Dönem Seçimleri gerçekleşti, şu anki Yönetim Kurulu’nu nasıl buluyorsunuz ve nasıl bir yol haritası öneriyorsunuz?

Ben bugün ki Yönetim Kurulu’nun çoğunlukla genç arkadaşlarımızdan oluşması nedeniyle geleceğe umut verici olarak görüyorum. Böyle genç bir kadro oluşturdukları için de yönetici arkadaşlarıma teşekkür etmek istiyorum. Bunun dışında, Odamıza önerilerimden biri mesleğimizin kaliteli icra edilebilmesi için staj konusuna yoğunlaşmasıdır. Özellikle çoğunluğu iş sahibi olan Oda üyelerinin bu konuda Şube yöneticileri ile birlikte planlı, programlı bir çalışma yapması gerekmektedir. Stajyerler işyerlerinde neredeyse üvey evlat muamelesi görüyor. Stajyerler ucuz iş gücü olarak görülüp fazlasıyla hırpalanıyor. Bu konu sadece Odamızın görevi değil aynı zamanda işveren üyelerimizin de görevidir. İşveren üyelerimizle Odamızın bu bağlamda kapsamlı çalışmalar yürütmesi gerekir. Bununla birlikte Oda’nın meslek içi eğitimlerini çok olumlu karşılıyorum. Bu eğitim programlarını hem eski bir yönetici olarak hem de sıradan bir üye olarak sonuna kadar destekliyorum. Yeni dönemde de tüm yönetici ve çalışan arkadaşlarıma başarılar diliyorum. Yolları açık olsun. 

TMMOB ve ona bağlı Odalar yoğun baskı politikası altında. Kimya Mühendisleri Odası’nın yönetimine el konuldu ve ayrıca TMMOB’nin başındaki Türk ibaresinin kaldırılması gündemde. Yönetimden el çektirilmesi
gibi çabaların ve hükümetin TMMOB’ye saldırmasının nedeni sizce nedir?

AKP iktidarının 2002 yılında görevi devraldığından bu yana Odalara karşı değişmeyen bir tutumu var. Çeşitli yasal düzenlemeler yaparak, Odaların yetkilerini azaltmak ve Odalara durmaksızın baskı kurmak gibi... Bunun son aşaması da 15 Temmuz 2016’daki darbe girişiminden sonra 20 Temmuz’da çıkan OHAL yasası oldu. Bu
bir anlamda, ana muhalefetin de vurguladığı gibi, baskı unsurlarının arttığı bir dönem oldu. Olağan üstü hal uygulamalarının en son örneğini de Türkiye Tabipler Birliği ve Türkiye Barolar Birliği’nin adlarındaki Türk ibaresinin kaldırılmasıdır. Odalar genellikle muhalif kuruluşlardır, hükümet bu yüzden baskı yapmaktadır. Burada Odaların tek amacı ülkenin, halkın ve meslektaşlarının çıkarlarıdır; yani toplumsal çıkarlardır. Bu baskı politikasına karşı Oda’lar dün olduğu gibi bugün de üyelerinden destek alarak ayakta kalacaklardır. 

Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mıdır?

Özetle söylemek gerekirse memleketimizin yığınla sorunu var. Bu sorunların en başında
ise; işsizlik, kadın erkek eşitsizliği, adalet, eğitim ve sağlık yer almaktadır. Bu sorunlarının artık tüm yetkililerce sistemli ve programlı bir şekilde çözülmesi gerekmektedir. Böyle devam ettiği sürece sistem işlemez hale gelecek ve kaos ortamı yaratılacaktır. Mutluluğun, huzurun, barışın, adaletin özlemini daha fazla çekmemek dileğiyle... Herkesi sevgi ve saygı ile selamlıyorum.